Geen Blog maar een Vlog!!

Dit keer niet een heel verhaal op je scherm, maar een filmpje waarin ik jou mijn studiestad laat zien!!

Visite , visite en veel gezelligheid!

Met nog ongeveer 1 week over hier ij Bonn is er weer visitie bij mij in Bonn. Ik heb zelfs 2 keer bezoek gehad.

Vorige week kwam mijn beste vriend Jasper langs. Samen zijn wij door de stad gelopen en hebben wij verschillende bezienswaardigheden bekeken in Bonn. Na ongeveer 2 uur door de stad te hebben gelopen waren wij zeik nat geregend. Daarna hebben wij van een lekkere ongezonde pizza genoten en de rest van de avond spelletjes gespeeld.

De volgende dag wilde wij naar het klimpark. Eenmaal daar gekomen was er geen plek meer. Dus wij zijn in de Auto gestapt en naar mijn oude camping gereden in Maroth. Sinds 2 jaar hebben mijn ouders hun plek verkocht. Ik kwam om te kijken hoe het was geworden aangezien ik er 3 jaar niet meer was geweest en helaas op een rot manier de laatste keer ben weggegaan. Samen hebben wij even over de camping gelopen en daarna in het dorp verderop lekker een broodje gegeten eenmaal terug in Bonn was het weer tijd om te gaan.

De tweede keer visite was het weekend van 21-23 Juli. 3 vrienden zijn naar Bonn gereden voor het jaarlijkse bierfestival Bonnerbörse. Vrijdag avond laat hebben wij ons vermaakt met wat drankjes bij mij thuis en wat spelletjes. Zaterdag was het tijd om de stad in te gaan en de mannen mijn studiestad te laten zien. Wij hebben ongeveer 4 uur in de stad rond gelopen en hebben wij verschillende terasjes bezocht. In de avond was het tijd om uit eten te gaan. Ons plan was om daarna naar het festival te gaan. Helaas duurde het lang voordat wij ons eten hadden en werd het ook heel slecht weer. Helaas hebben wij dus nooit het festival gehaald. Maar dat mag de pret niet drukken. Wij hebben ons prima vermaakt in mijn appartement.

De volgende morgen was het natuurlijk weer tijd om te gaan. Nog 4 dagen over!! Donderdag verhuis ik weer terug naar Nederland

Wat een gezelligheid!!

Maandag 10 Juli was het weer feest. Ons jaarlijks personeelsuitje was weer zover. Gelukkig had ik geen les meer op maandag en kon hierbij aanwezig zijn.

Op deze maandag moesten wij om 10.00 uur aanwezig zijn. Voor sommige was dit misschien wel erg vroeg (ik werk natuurlijk in de Horeca). Maar dat mocht de pret niet drukken. We begonnen met een rondje bowlen in ons eigen paleis. Daarna moesten wij op de fiets naar Amersfoort. Hier stond ons een vintage roadtrip te wachten. Het was een soort puzzeljacht. In totaal moesten 6 teams tegen elkaar strijden en onderweg de meeste antwoorden goed hebben en de opdrachten zo creatief mogelijk uit te voeren. Dit deden wij natuurlijk in een oldtimer: ‘’het lelijke eendje’’ oftewel een deux chevaux. Dit was echt wel gaaf om mee te maken en zelf heb ik er natuurlijk ook in mogen rijden. Eenmaal allemaal terug en een prijsuitreiking was het tijd voor de volgende activiteit.

Een boottocht over de eem stond als volgende op de planning. Met genoeg eten en alcoholische versnaperingen gingen we varen.

Als laatste stond een bbq op de planning in het eemcafé. Na het eten was er de gelegenheid om te darten, biljarten en gezellig een drankje te doen. We hebben er met z’n allen een hele gezellige avond van gemaakt.

Het evenement van het jaar!

Tussen alle tranen, verdriet en herinneringen was het weer tijd voor het wielevenement van het jaar. La Tour de France stond weer voor de deur. Dit jaar was de start van deze indrukwekkende wielerwedstrijd in Duitsland, om precies te zijn in Düsseldorf. Omdat mijn vriend uit een wielrenliefhebbers familie komt was het natuurlijk geen vraag om bij de start aanwezig te zijn. Aangezien Bonn op een uur afstand van Düsseldorf ligt, was het reizen prima te doen.

Zaterdag rond een uurtje of 11 zijn wij vertrokken naar Düsseldorf om goeie plekken te bemachtigen. Eenmaal aangekomen viel ons de drukte erg mee. 2 jaar geleden zijn wij ook bij de start van de tour in Utrecht geweest. Wij konden ons herinneren dat het daar veel drukker was dan nu in Düsseldorf.

Met onze Nederlandse vlag stonden wij langs het parcours. Wat ons opviel is dat er veel Nederlanders langs het parcours stonden met vlaggen. Maar er stonden natuurlijk ook genoeg Duitsers langs het parcours. Allemaal hopen dat Tony Martin de Duitser de 1e etappe zou winnen. Wij Nederlanders hadden onze hoop natuurlijk op de Nederlander Jos van Emden gevestigd. Na 3 uurtjes zouden we weten wie er heeft gewonnen.

Maar deze 3 uurtjes duurde wel een beetje lang in de stort regen. Gelukkig hadden wij ons voorbereid en hadden wij 2 paraplu’s meegenomen. Ondertussen kregen wij verschillende appjes van verschillende personen dat zij ons in beeld hebben gezien. Altijd leuk om te horen dat mensen je op tv zien. Maar met een Nederlandse vlag val je wel een beetje op tussen de Duitse vlaggen.

Maar dan wisten wij eindelijk wie er had gewonnen. Samen met de Duitse fans waren wij een beetje in mineurstemming. Er had geen Duitser maar ook geen Nederlander gewonnen. De winnaar was de Engelsman Geraint Thomas van team Sky. Dit was een beetje een verassing voor ons. Maar wij hebben ons prima vermaakt in de regen !

Een nieuwe ster aan de hemel

Het is al weer een tijdje geleden dat ik van mij heb laten horen. In de tussentijd is er veel gebeurd en dat kunnen jullie hieronder lezen.

Het begon allemaal bijna 2 weken geleden. Ik ging een weekend naar huis omdat het Vaderdag was en mijn vader ook jarig was. Maandag was het plan om dan weer terug te gaan naar Bonn totdat ik dat ene telefoontje van mijn vriend kreeg. ‘’Schat, je gaat nooit raden wie er is overleden’’, zei hij in mineurstemming. Er schoten zoveel mensen en namen door mijn hoofd, maar deze persoon had ik toch niet verwacht. ‘’Het is je ex’’, zei hij. Alles leek stil te staan. De tranen rolde gelijk over mijn wangen. Dat gevoel wat op dat moment door je heen gaat, dat is echt onbeschrijfelijk. Ik kon het niet geloven, mijn maatje en eerste liefde is niet meer onder ons. Dit gevoel was zo onwerkelijk aangezien hij na maanden in Leeuwarden verbleven te hebben, was hij een weekendje thuis. Vrijdag hebben wij nog een drankje met hem gedaan en even zitten kletsen. En dan 3 dagen later krijg je dat verschrikkelijke telefoontje.

Al snel zag ik toen ik mijn telefoon opende berichtjes op facebook en in de krant. Het was dus echt waar. Het was geen grap. Op dat moment kwamen er weer tranen over mijn wangen rollen. Gelukkig zat mijn vader naast mij en kon hij mij troosten. Een half uur later kreeg ik weer een telefoontje van Raoul. Het voetbalteam en ook vriendengroep kunnen bij een van de jongens samen komen en een drankje op Youri nemen. Al gauw waren wij met een man of 25. Het bier vloeide goed. Want zo was Youri ook. Toen kwam een van de jongens binnen met zijn voetbalshirt. Nummer 7. Dat getal zal nu nooit meer hetzelfde zijn. We gingen met z’n allen in een cirkel staan rondom het shirt en we brachten een toost uit op Youri.

Ondertussen hebben wij contact gehad met onze vaste stamkroeg waar hij vaak kwam en waar wij hem vrijdag allemaal voor het laatst gezien hebben. Vanaf 20.00 mochten wij met de hele groep komen en onze Youri eren in zijn vaste stamkroeg in Leusden. Met de grote groep van ongeveer 25 mensen kwamen wij aan bij de kroeg. Doodse stilte heerste er. Toen wij daar aankwamen zagen wij dat bijna het hele terras vol zat met vrienden en bekenden. We begroette elkaar met een dikke knuffel vol ongeloof. Al snel kwamen er dienbladen vol wijn en bier het terras op. Toen iedereen een drankje had werd er weer een speech gehouden. Het was zo stil, je kon een naald horen vallen. Tussendoor hoorde het gesnik en verdriet van ons. Daarna werd het glas geheven en proosten wij op onze verloren vriend.

De dagen daarna leken heel langzaam maar soms ook heel snel te gaan. Opeens was het maandag 26 juni. De dag voor de crematie en de dag van de condoleance. Al snel was er weer een grote groep bij elkaar gekomen en met ons vele anderen. Nadat wij langs alle familieleden gegaan zijn stond daar zijn kist. In een aparte kamer, vol bloemen, de schoppen 10 en zijn foto bovenop de kist. Wij wilde het nog steeds niet geloven. De tranen kwamen weer, vol ongeloof en verdriet. Eenmaal buiten praatte wij na over alles en gingen wij daarna weer met een groepje bij elkaar zitten.

Dinsdag 27 juni. Het was zover. De dag dat wij afscheid gaan nemen van een van ons. De dag dat wij onze vriend een laatste groet kunnen geven. Al dagen keken wij op tegen deze dag, maar echt het was helaas zover. Eenmaal bij het crematorium stonden er zoveel mensen te wachten. Toen wij eenmaal omgeroepen werden mochten wij naar binnen en zaten wij op het balkon met goed zicht op de kist en ceremonie. Iedereen had al tranen in zijn ogen. Met zijn allen waren wij nog steeds verbaast. Tijdens de mooie foto’s, toespraken en muziek vloeide de tranen nog erger. Eenmaal afgelopen mochten wij ons laatste eer betonen aan onze vriend. In een groep liepen wij naar beneden. Eenmaal beneden hebben wij de groepen verdeeld. Voor de kist stonden wij even stil. Een laatste knipoog, een laatste groet en een laatste kus op de kist.

Lieve Youri,

Mijn maatje en eerste liefde. Toen ik dit nieuws hoorde moest ik gelijk terugdenken aan ons eerste afspraakje. Samen op de bank een film kijken. Je durfde je arm niet om mij heen te leggen en wat was je zenuwachtig. Een paar weken later zijn wij naar de ijssalon geweest en trakteerde jij mij op een ijsje en werd onze relatie officieel in het bijzijn van mijn beste vriendin toen. Ook al was onze relatie maar erg kort hebben wij samen veel gedeeld. Ook nadat onze relatie stukliep hebben wij nog een paar keer afgesproken om vrienden te blijven. En dat maatje is ons gewoon gelukt. Ondanks het soms raar was kregen wij dit voor elkaar. Toen Raoul en ik een relatie kregen hebben wij erover gepraat, je baalde dat jij het niet was en dat deed wel zeer. Na een aantal gesprekken hebben wij ervoor gezorgd dat wij elkaar los konden laten en echt alleen vrienden konden blijven. Dankzij jou heb ik geleerd om in mijzelf te geloven en dat ik dingen altijd moet proberen want anders zou ik er spijt van krijgen. Maatje wat heb jij mijn leven veranderd en ben ik blij om jou geliefde te zijn geweest maar vooral blij dat onze vriendschap bleef voortbestaan en wij altijd normaal met elkaar konden praten over van alles. Wat ben ik toch trots op jou dat jij een aantal dingen voor mij hebt gedaan en wat ben ik nog trotser op jou als persoon. Wij gaan jouw gezelligheid, aanwezigheid en die glimlach missen. Jij zal altijd een plekje in mijn hart hebben. Rust zacht lieve schat.

Dierenverzorgster

Weken geleden hebben mijn ouders een lang pinksterweekend gepland. Maar wie moest er dan op de hond en kat letten? Juist, ik was de dierenoppas voor dit weekend. Dinsdag 30 mei ben ik samen met een studiegenoot naar Nederland gereisd. Helaas was ik sinds 2 dagen ziek en dus niet in optimale staat. Maar dit was geen probleem. Na anderhalve dag extra op bed gelegen te hebben, zijn mijn ouders op 31 mei richting Hahn am See vertrokken.

Daar sta je dan, niet helemaal alleen in Bonn maar thuis in je eigen huis. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend en een lieve baas die mij heeft ingepland om te werken. Tja op jezelf wonen is duur, dus je moet centjes verdienen. Het werken was weer even wennen, er waren een aantal dingen veranderd. Maar gelukkig heb ik hele lieve collega’s die mij hielpen en die er een gezellige dag van maakte.

Het lange weekend begon heerlijk met een team barbecue van het team van mijn vriend. Gezellig met z’n allen in de kroeg voetbal gekeken onder het genot van een drankje en een lekker stukje vlees van de barbecue. Na een lange avond en hoge rekening was het weer tijd om ons bedje op te zoeken.

De volgende dag (zondag) was mijn schoonvader jarig. Dit werd natuurlijk gevierd met een barbecue. In de middag heb ik samen met mijn vriend veel moeite gedaan om een leuk verjaardagkaartje te maken. Mijn vriend zocht alles uit en ik moest het kaartje maken, aangezien ik meer gefocust ben dan hij. Eenmaal bij zijn vader aangekomen was het een prima middag/avond. We hebben het Nederlands-elftal gekeken. Maar natuurlijk pas nadat de buren begonnen te juichen ????.

Op de maandag stond een bezoekje aan het pittoreske Zwaag gepland. Want de neef van mijn vriend heeft een huis gekocht en wij gingen hem helpen. Helaas kon niemand op de hond passen deze dag en moesten wij haar meenemen. Maar dit was helemaal geen probleem aangezien zij ook een hond hebben. Rond het middaguur werden de werkzaamheden stopgezet want er moest nog een wedstrijd gefietst werden Raoul zijn oom en neef. Bij de laatste hebben wij langs de hekken van het parcours gestaan samen met de hond, zijn vriendin en haar hond.

Eenmaal klaar gingen wij naar Middenmeer om Raoul zijn oom en tante bezoeken. Hier stond als avondeten weer een barbecue gepland. Onder het genot van een drankje en wat eten was de avond zo weer om en moesten wij weer terug naar het mooie Leusden. Als BOB was ik natuurlijk aan de beurt om naar huis te rijden. Maar dat vind ik helemaal niet erg want ik rijd graag auto.

Deze week heb ik pinkstervakantie (ja dat bestaat dus in Duitsland). Ik ga deze week lekker genieten en wat centjes verdienen. Jullie horen binnenkort weer iets van mij!

Klimmen, klimmen en klimmen!

Na 2 dagen les met het mooie weer had ik wel een dag vol plezier verdiend. Weken geleden heb ik mij opgegeven voor de trip naar het Klimbos in Hennef. De dag begon al warm. Rond een uurtje of 11 was het al bijna 30 graden! Helaas heb ik de pech dat ik zonneallergie heb en daardoor niet te lang in de zon kan zitten. Daarom had ik een lange broek en vest aan. Voordat ik al bij het verzamelpunt was, was ik al helemaal doorweekt. Eenmaal compleet zijn wij met de tram en bus die kant op vertrokken.

De reis naar het klimbos duurde best lang. Zonder airconditioning in de tram en bus was het lastig vol te houden. Onderweg heb ik met verschillende Erasmus studenten gesproken die ik nog niet eerder had gezien. Toen we de bus uitstapte keek iedereen naar het buitenzwembad dat aan de overkant van de weg lag. Helaas was dar niet onze bestemming en moesten wij de berg oplopen om het klimbos te bereiken.

Eenmaal boven moest er natuurlijk een foto genomen worden. Daarna hebben wij een plekje voor onze spullen gevonden en was het showtime! Na wat instructies konden wij gaan klimmen. Wel jammer dat ik niet eerder mocht beginnen, aangezien ik al vaker heb geklommen. Vol goeie moed en energie begon ik aan het een na zwaarste parcour. Het koste best wat kracht om boven te komen. Eenmaal boven was het uitzicht schitterend. Op ongeveer 20 meter hoogte kon je ook op de berg naar beneden kijken. Waar je ook keek je zag veel natuur.

Na een korte pauze ontmoette ik een groep met één Nederlandse, één Duitse en één Spaanse student. Samen hebben wij verschillende parcours gedaan. Aan het einde hebben wij een partner parcour gedaan. In dit parcour moest je wel samenwerken om het einde te halen. Samen met de Spaanse student heb ik ervan genoten en inspanning geleverd. Het eindigde met een kabelbaan naar benden.

De dag ik het klimbos was echt heel leuk! Wel erg zwaar, maar dat is het allemaal waard!

Rhein in Flammen

6 mei was het dan zo ver! Voor het eerst heb ik Rhein in Flammen bezocht. Dit stond al een tijdje op mijn Bucketlist. Speciaal voor Rhein in Flammen in mijn vriend overgekomen om dit met mij te bewonderen.

Samen hebben wij de bus naar de stad genomen. Want met mijn reisticket mag ik iemand in het weekend binnen Bonn gratis meenemen. Hierdoor hoefde niemand van ons de Bob te zijn en konden wij beide een lekker biertje drinken. Na even in de stad rondgekeken te hebben, zijn wij op een terrasje gaan zitten. Samen genieten wij van de biertjes, cocktails en de heerlijke zon.

Toen was het echt tijd om richting het ‘’festivalletje’’ te gaan zoals ik het zelf al zei. Eenmaal aangekomen in Bonn Rheinaue (een groot park aan de Rijn) kijkt Raoul mij aan en begint te lachen. ‘’Dees noem jij dit een festivalletje? Er zijn meer dan 10.000 mensen hier en een hele grote kermis!’’ Ja oeps, ik dacht zelf dat er niet zoveel mensen op af kwamen. Wij hebben even wat rondgekeken en toen zijn wij bier gaan halen bij een stand. Raoul verbaasde zich erg over het aantal mensen dat in de stad en nu ook hier allemaal drank hebben meegenomen en openbaar aan het drinken zijn. Tja, hier in Duitsland mag je in het openbaar drinken. Dat is wel wat anders dan in vergelijking met Nederland. Ook was er veel politie en ambulancepersoneel aanwezig viel ons op.

Ik wilde graag even ons uitzicht vanuit het reuzenrad bekijken, maar helaas heeft Raoul hoogtevrees en wilde hij absoluut niet mee. Achja , zo erg was dat ook niet. Ik vermaak mij ook wel voor het podium met een biertje in mijn handen.

Om kwart over 11 begon het vuurwerk. Dit werd vanaf de Rijn op boten afgeschoten. Ongeveer een kwartier duurde dit spektakel. Daarna hebben wij de bus naar het station genomen en vanaf het station een poging gedaan om thuis te komen met de nacht bus. Wat ik niet wist, is dat de nachtbus die voor mijn huis stopt eerst de halve stad meepakt. Dus uiteindelijk hebben wij over een ritje van 10 minuten het 5-voudige gedaan. In totaal na anderhalf uur onderweg te zijn geweest lagen wij weer in ons bedje en was dit het einde van een leuke dag.