Het is al weer een tijdje geleden dat ik van mij heb laten horen. In de tussentijd is er veel gebeurd en dat kunnen jullie hieronder lezen.

Het begon allemaal bijna 2 weken geleden. Ik ging een weekend naar huis omdat het Vaderdag was en mijn vader ook jarig was. Maandag was het plan om dan weer terug te gaan naar Bonn totdat ik dat ene telefoontje van mijn vriend kreeg. ‘’Schat, je gaat nooit raden wie er is overleden’’, zei hij in mineurstemming. Er schoten zoveel mensen en namen door mijn hoofd, maar deze persoon had ik toch niet verwacht. ‘’Het is je ex’’, zei hij. Alles leek stil te staan. De tranen rolde gelijk over mijn wangen. Dat gevoel wat op dat moment door je heen gaat, dat is echt onbeschrijfelijk. Ik kon het niet geloven, mijn maatje en eerste liefde is niet meer onder ons. Dit gevoel was zo onwerkelijk aangezien hij na maanden in Leeuwarden verbleven te hebben, was hij een weekendje thuis. Vrijdag hebben wij nog een drankje met hem gedaan en even zitten kletsen. En dan 3 dagen later krijg je dat verschrikkelijke telefoontje.

Al snel zag ik toen ik mijn telefoon opende berichtjes op facebook en in de krant. Het was dus echt waar. Het was geen grap. Op dat moment kwamen er weer tranen over mijn wangen rollen. Gelukkig zat mijn vader naast mij en kon hij mij troosten. Een half uur later kreeg ik weer een telefoontje van Raoul. Het voetbalteam en ook vriendengroep kunnen bij een van de jongens samen komen en een drankje op Youri nemen. Al gauw waren wij met een man of 25. Het bier vloeide goed. Want zo was Youri ook. Toen kwam een van de jongens binnen met zijn voetbalshirt. Nummer 7. Dat getal zal nu nooit meer hetzelfde zijn. We gingen met z’n allen in een cirkel staan rondom het shirt en we brachten een toost uit op Youri.

Ondertussen hebben wij contact gehad met onze vaste stamkroeg waar hij vaak kwam en waar wij hem vrijdag allemaal voor het laatst gezien hebben. Vanaf 20.00 mochten wij met de hele groep komen en onze Youri eren in zijn vaste stamkroeg in Leusden. Met de grote groep van ongeveer 25 mensen kwamen wij aan bij de kroeg. Doodse stilte heerste er. Toen wij daar aankwamen zagen wij dat bijna het hele terras vol zat met vrienden en bekenden. We begroette elkaar met een dikke knuffel vol ongeloof. Al snel kwamen er dienbladen vol wijn en bier het terras op. Toen iedereen een drankje had werd er weer een speech gehouden. Het was zo stil, je kon een naald horen vallen. Tussendoor hoorde het gesnik en verdriet van ons. Daarna werd het glas geheven en proosten wij op onze verloren vriend.

De dagen daarna leken heel langzaam maar soms ook heel snel te gaan. Opeens was het maandag 26 juni. De dag voor de crematie en de dag van de condoleance. Al snel was er weer een grote groep bij elkaar gekomen en met ons vele anderen. Nadat wij langs alle familieleden gegaan zijn stond daar zijn kist. In een aparte kamer, vol bloemen, de schoppen 10 en zijn foto bovenop de kist. Wij wilde het nog steeds niet geloven. De tranen kwamen weer, vol ongeloof en verdriet. Eenmaal buiten praatte wij na over alles en gingen wij daarna weer met een groepje bij elkaar zitten.

Dinsdag 27 juni. Het was zover. De dag dat wij afscheid gaan nemen van een van ons. De dag dat wij onze vriend een laatste groet kunnen geven. Al dagen keken wij op tegen deze dag, maar echt het was helaas zover. Eenmaal bij het crematorium stonden er zoveel mensen te wachten. Toen wij eenmaal omgeroepen werden mochten wij naar binnen en zaten wij op het balkon met goed zicht op de kist en ceremonie. Iedereen had al tranen in zijn ogen. Met zijn allen waren wij nog steeds verbaast. Tijdens de mooie foto’s, toespraken en muziek vloeide de tranen nog erger. Eenmaal afgelopen mochten wij ons laatste eer betonen aan onze vriend. In een groep liepen wij naar beneden. Eenmaal beneden hebben wij de groepen verdeeld. Voor de kist stonden wij even stil. Een laatste knipoog, een laatste groet en een laatste kus op de kist.

Lieve Youri,

Mijn maatje en eerste liefde. Toen ik dit nieuws hoorde moest ik gelijk terugdenken aan ons eerste afspraakje. Samen op de bank een film kijken. Je durfde je arm niet om mij heen te leggen en wat was je zenuwachtig. Een paar weken later zijn wij naar de ijssalon geweest en trakteerde jij mij op een ijsje en werd onze relatie officieel in het bijzijn van mijn beste vriendin toen. Ook al was onze relatie maar erg kort hebben wij samen veel gedeeld. Ook nadat onze relatie stukliep hebben wij nog een paar keer afgesproken om vrienden te blijven. En dat maatje is ons gewoon gelukt. Ondanks het soms raar was kregen wij dit voor elkaar. Toen Raoul en ik een relatie kregen hebben wij erover gepraat, je baalde dat jij het niet was en dat deed wel zeer. Na een aantal gesprekken hebben wij ervoor gezorgd dat wij elkaar los konden laten en echt alleen vrienden konden blijven. Dankzij jou heb ik geleerd om in mijzelf te geloven en dat ik dingen altijd moet proberen want anders zou ik er spijt van krijgen. Maatje wat heb jij mijn leven veranderd en ben ik blij om jou geliefde te zijn geweest maar vooral blij dat onze vriendschap bleef voortbestaan en wij altijd normaal met elkaar konden praten over van alles. Wat ben ik toch trots op jou dat jij een aantal dingen voor mij hebt gedaan en wat ben ik nog trotser op jou als persoon. Wij gaan jouw gezelligheid, aanwezigheid en die glimlach missen. Jij zal altijd een plekje in mijn hart hebben. Rust zacht lieve schat.