Erasmus on tour!

Wat doe je als je weinig les hebt? Juist iets leuks plannen! En wie stond er dan op het station? Emma, mijn klasgenootje die in Essen studeert. Met alle spullen in haar hand stond zij daar op Bonn HBF. Samen hebben wij de bus naar mijn huis genomen en haar spullen daar neergezet. Na een kleine rondleiding door mijn gebouw en mijn kamer was het tijd om even bij te kletsen. Na wat kopjes thee zijn wij naar de stad gegaan.

Eenmaal aangenomen in de binnenstad was ik natuurlijk weer de gids die over veel bezienswaardigheden kan vertellen. De tour begon bij de universiteit. Emma keek haar ogen uit. ‘’Wat een mooi gebouw’’ hoor ik haar zeggen. Na wat foto’s genomen te hebben zijn wij naar beneden gelopen naar de Rijn toe. Bonn ligt tussen wat bergen in. Dat kan je vanaf hier heel goed zien. Aan de rijn liggen ook een paar mooie kleine tuintjes met bloemen en een paviljoen. Deze tijd van het jaar ziet dat er natuurlijk schitterend uit. Het weer zat ons gelukkig ook erg mee.

De volgende stop, het oude gemeentehuis. Deze bevindt zich op de markplaats. Elke dag staan er marktkraampjes. Meestal bestaan deze uit etenskraampjes. Nadat wij over dit plein zijn gewandeld zijn wij naar Münsterplatz gegaan. Hier staat een heel groot beeld van Beethoven (omdat Beethoven uit Bonn komt) en de bekendste kerk in Bonn (Bonner Münster). Natuurlijk moesten er Selfies gemaakt worden bij deze kerk.

Na ons bezoek aan Münsterplatz kwamen wij terecht in een HARIBO-winkel. Deze kan je door de hele stad vinden omdat HARIBO uit Bonn komt. In deze winkel hebben wij veel soorten snoep gevonden en tot onze verbazing was deze winkel 2 verdiepingen hoog! Samen hebben wij nieuwe HARIBO smaken bekeken en natuurlijk hebben wij ook wat snoep meegenomen. Ik kwam thuis met een kilo zak drop fruit spenen en een HARIBO-beer knuffel. Emma heeft deze beer ook en samen hebben wij dus een aandenken aan deze dag.

Onze laatste stop op deze tour door de stad was Poppeldorfer Schloss (kasteeltje). Op de weg hierheen kwamen wij een openbare boekenkast tegen. Samen hebben wij deze kast even bekeken en wat bleek, er stond een boek met de titel ‘Désiree’ in. Na wat gelachen te hebben waren wij dit kasteeltje aangekomen. Helaas wordt het weer gerestaureerd dus zo heel veel was er niet te zien en is het in het bezit van de universiteit en is een deel in lokalen veranderd.

Eenmaal terug was het tijd om boodschappen te doen. Dat duurde toch langer dan verwacht. We vertrokken om half 5 zodat wij redelijk op tijd konden eten. Maar na wat snuffelen in winkeltjes en heel lang in de REWE (supermarkt) rond te hebben gelopen waren wij pas om half 8 terug in mijn woning. Daar ging ik mijn kookkunsten laten zien aan Emma. Als je in Duitsland bent eet je natuurlijk Schnitzel, vooral de XXL. Na genoten te hebben van de Wienerschnitzels met citroen en wat groente was het tijd voor een drankje en een beetje netflixen.

Dit weekend (6.05.2017) vindt Rhein in Flammen plaats. Dit is een vuurwerkshow met hier en daar een festivalletje. Op de Rijn varen dan boten die vuurwerk afsteken. Gelukkig komt iemand mij dit weekend bezoeken om dit samen mee te maken. Ik houd jullie snel weer op de hoogte van dit avontuur en alle andere avonturen die ik heb meegemaakt.

Jaaaaa bezoek en feestjes vieren!!

Het begon allemaal met het versturen van appjes naar mijn Duitse vrienden. Niet lang daarna kwam een van mijn goede vriendinnen (die ik al een hele tijd niet meer had gezien) langs. Na een kleine rondleiding in mijn gebouw, kamer en wat kopjes thee zijn wij met zijn tweeën de stad in gegaan. Ze komt uit Langenfeld (niet ver hiervandaan) en was nog nooit in Bonn geweest, dus voor mij de perfecte gelegenheid om deze mooie stad te laten zien.

Na wat rijden volgens de navigatie (want ja, ik weet de weg natuurlijk niet met de auto) waren wij in de binnenstad aangekomen. Gelijk zijn wij opzoek gegaan naar iets te eten en na wat zoeken op onze telefoons waren wij bij Vapiano terecht gekomen. Dit is een restaurant waar je kan kiezen tussen pizza, pasta en salades. Het eten wordt voor je ogen gemaakt. Na wat wachten kreeg ik mijn pasta carbonara en nam ik een hap. Vol verwachtingen keek mijn vriendin mij aan om te kijken wat ik van het eten vond. Geloof mij, het was zooo lekker!!

Nadat het eten gezakt was zijn wij door de stad gaan wandelen. Winkel in winkel uit. Ja, als twee vrouwen op stap zijn is dit wel logisch????. Ondertussen speelde ik als gids en vertelde ik over de bezienswaardigheden waar wij aan voorbij gingen.

Uiteindelijk na een paar uurtjes in de stad te zijn geweest, was het tijd om weer afscheid te nemen van elkaar. Maar natuurlijk zijn er al weer plannen gemaakt om opnieuw af te spreken.

In de avond had ik nog plannen. ESN (Erasmus Student Network) had een karaokeavond voor alle eramus studenten georganiseerd. Dit kon ik natuurlijk niet missen. Eenmaal wat biertjes op hebben veel studenten met plezier meegezongen met alle nummers. Foute en nieuwe hits,.Er werd van alles gezongen.

En toen was het tijd om weer eens richting Leusden te vertrekken, want als trotse Nederlandse wil je Koningsdag natuurlijk niet missen.

De stad verkennen en de Welcome Week.

Daar zat ik dan, zondagochtend helemaal alleen in Bonn. Geen ouders, geen vriendje, helemaal alleen. Gelukkig had ik mijn fiets en camera meegenomen naar Bonn. De zon stond aan de hemel, oranje zonnebril op en gaan!

Mijn doel was om de route naar de universiteit per fiets te zoeken. Navigatie aangezet op mijn telefoon om de route te volgen. Het was natuurlijk allang lente en alles stond in bloei. Overal waar je keek zag je bloesem bomen volop in bloei. Na 20 minuten fietsen was ik op plaats van bestemming aangekomen. Na een beetje rondgekeken te hebben ben ik weer terug gefietst want het was weer bijna etenstijd.

Maandag: Op maandag ging de Welcome Week van start. Deze dag moesten wij ons melden bij het International Office in Bonn. Het doel van deze dag was dat je je inschreef voor de activiteiten en de universiteit zelf. Wat mij gelijk al opviel is dat ik heel veel Italiaans om mij heen hoorde. Toen ik met sommige andere Erasmus studenten in aanraking kwam , kwam ik er al snel achter dat er inderdaad veel Italiaanse Erasmus studenten zijn dit jaar.

In de avond had ESN een kroegenavond gepland. Ja daar kwamen natuurlijk veel studenten op af. Bij het woord 'Bier' komen natuurlijk veel studenten. Na wat drankjes werd de groep steeds gezelliger en er werden veel gesprekken gevoerd. Om 12 uur was het dan tijd om naar de volgende kroeg te gaan, want ja zo gaat dat op een avond je blijft niet in dezelfde kroeg. Terwijl ik de bus naar huis pakte omdat ik heel erg moet was , ging de rest vrolijk door.

Dinsdag: In de morgen was er een bijeenkomst gepland. Dit was misschien niet zo slim direct na een kroegenavond. De helft van de studenten kwam niet opdagen of was te laat en de meeste studenten hadden wel kleine oogjes, hahaha!

Na de bijeenkomst kregen wij een coupon van de Universiteit om gratis bij de mensa te eten. Daar werd natuurlijk massaal gebruik van gemaakt. Welke student wilt nou geen gratis eten?!

Eenmaal uitgegeten was er een stad rally, samen met onze begeleiders en de andere Erasmus studenten zijn wij er vol voor gegaan! Onze team naam, ja dat was natuurlijk Cool Kidzz! Want onze groep had de kroegen avond het langst volgehouden. Tijdens de rally waren er veel leuke opdrachten die wij moesten uitvoeren. Nadat alle opdrachten uitgevoerd waren was de dag weer voorbij. Na even in de Hofgarten (het grote grasveld voor de universiteit) gezeten te hebben zijn wij allemaal weer moe naar ons eigen stulpje gegaan.

Woensdag: Op deze dag heb ik mijn coördinator leren kennen en hebben wij een rondeleiding gekregen door de faculteit Duits als tweede en vreemde taal. Daarna was er een Kaffee und Kuchen Tisch in het gebouw van het International Office. Hier werden de prijzen uitgereikt van de stad rally. Mijn groep tja... Wij hadden de prijs voor de beste Selfie! Onze prijs een selfie stick en een foei lelijke regenboogkleurige haarborstel met lachspiegeltje.

Donderdag:ESN had een reis naar Köln (Keulen) georganiseerd. Helaas was het voor mij niet meer zo spectaculair aangezien ik al veel vaker in Köln was geweest. Maar de selfie stick is wel even gebruikt want een selfie met de Kölner Dom moet wel gemaakt worden! We hebben ook nog het restaurant van de bierbrouwerij Früh nog een lokaal biertje geproeft. Deze viel alleen niet zo in de smaak bij de meeste Erasmus studenten.

Ons weekend begon dit keer op donderdag want vrijdag waren er geen activiteiten ivm goede Vrijdag.

Mijn avonturen in Bonn gaan echt beginnen!

Vrijdag 7 april was het dan eindelijk zo ver! Ik ga in Bonn studeren. De hele week had ik al allerlei spullen voor mijn appartement bij elkaar gezocht. Maar dan mag je het eindelijk in de auto inpakken en alles klaar voor vertrek maken. Het is heel een heel raar gevoel om uit huis te gaan. Het afscheid nemen van iedereen was erg moeilijk maar het zwaarste was toch echt de deur uit lopen en de deur afsluiten. En als je dan door het raam naar binnen kijkt zie je je hond en kat bij het raam staan. Dat was voor mij een van de zwaarste dingen afscheid nemen van je huisdieren. Die lieve oogjes aankijken en je hebt gelijk spijt. Het voelde heel raar om hen achter te laten.

Dan is het moment daar, samen met je ouders de auto instappen. Tijdens de reis rolde er af en toe nog een traantje over mij wang. De gedachte dat je iedereen achterlaat klonk heel erg beangstigend. Maar na wat uurtjes en een beetje file was ik daar dan toch echt. Ik keek naar boven en toen kwam het besef. Ik ben echt ik Duitsland en ik droom dit niet.

Na dat ik de sleutel overdracht had was het dan echt zo ver. Ik heb mijn eigen kamer! Toen alles eenmaal uitgepakt was moest er natuurlijk even boodschappen gedaan worden. Samen met mijn ouders heb ik nog even boodschappen gedaan en culinair gegeten bij de McDonald’s. Eenmaal terug in mijn kamertje was mijn lieve vriendje ook aangekomen om met mij 2 dagen in Bonn door te brengen. Maar als de ene komt gaat de ander weer. Op dat moment heb ik mijn ouders staan uitzwaaien. Ja hoor, daar kwamen de tranen toch weer maar gelukkig hadden mijn ouders het ook moeilijk met het achterlaten van hun dochter.

Tranen zijn tijdelijk, herinneringen zullen er altijd blijven. Ik hoop dat ik aan het einde van mijn verblijf met een glimlach en eventueel een traan van geluk kan terug kijken naar deze tijd.